De zeven hemelen Gods | Karel Hoekendijk | Stromen van Kracht

Zie nu, wat mijn vader mij toen allemaal heeft verteld.

Na de coup in 1980 en daarna de moorden in december 1982 en de oorlog in 1986 had ik zo mijn bedenkingen. Toch gebeurde het dat ik in 2003 inderdaad aanstalten maakte om terug te gaan. Maar van uitstel kwam ook afstel. In 2004 had ik mij er nog wel veel beter op voorbereid om naar Suriname te gaan. Maar weer werd ik op een of andere wijze ervan afgehouden. Want ondanks alle plannen was ik er nog niet zeker van, dat ik weer naar Suriname terug zou gaan. Toen ging ik er voor het eerst voor in gebed, of dat ook wel Gods plan was. Want na twee keer afstel, geloofde ik het al helemaal niet meer. Maar omdat ik ervoor in gebed was gegaan, kwam nu de overtuiging! En dat had ik toen met de eerste twee keren nog niet opgemerkt. Nu wist ik dat de Heer achter mijn gebed stond. Ik zou inderdaad naar Suriname gaan!

Zie: “De zwarte Profeet uit het oerwoud”

De Heer had mijn reis mogelijk gemaakt en het evangeliseren met de boekjes was dan ook een onvoorstelbaar groot succes! Daar ontmoette ik een indiaan en samen gingen wij in Paramaribo op straat evangeliseren en in de drie grootste ziekenhuizen van Suriname de boekjes uitdelen en voor de mensen bidden.

Het volgende is gedeeltelijk van Internet overgenomen:

In 1961 waren enkele leden van de familie Hoekendijk op de Nederlandse Antillen om er campagnes te houden. Van daaruit kwam de evangelist in september 1961 naar Suriname om daar contacten te leggen en een campagne voor te bereiden.

In 1961 hield hij grote campagnes op Curaçao en Aruba, ook hier kwamen gemeentes tot stand. Van Aruba ging hij naar Suriname en een grote opwekking was het gevolg. Maar begin 1962 kwam er een abrupt einde aan het verblijf van de familie Hoekendijk. Al na vier maanden werd hij door de autoriteiten het land uitgezet, omdat hij “ziekten zou verspreiden, door handoplegging.” De jonge gemeente die was ontstaan, was daardoor zonder herder. Hoekendijk, liet enkele christenen als leider achter. Eerst werden Karel en Elisabeth en een paar weken later Frans en zijn vrouw Yvonne door de autoriteiten het land uitgezet. Men vond Hoekendijk schadelijk voor de volksgezondheid.

Tot zover.

Mijn ouders waren totaal onvoorbereid op het telefoontje, dat die dag binnen kwam. Ik was toen 9 jaar oud. Mijn ouders woonden destijds in Paramaribo, in de wijk “Zorg en Hoop.” Dat was het eerste begin. Maar het zou nog tot september 1977 duren, voordat ik ook daadwerkelijk mijn hart zou bekeren. Een jaar later ging ik voor de waterdoop en vier jaar later werd ik zelfs uit de geest Wederom geboren! Dat was in de nacht van 20 december 1982.

Mijn vader vertelde mij dat ik eerst op latere leeftijd van zeer grote betekenis zou zijn.

In 1993 sprak ik met mijn vader over de zeven Hemelen Gods en over de kloof, die er gevonden is tussen de vijfde en de zesde Hemel. De kloof van de Wedergeboorte uit de geest. Ik vertelde hem een visioen over de Eindtijd en dat ik achter de preekstoel stond, toen de opname plaatsvond en wat de Heer mij daarover allemaal had laten zien. Dat was dezelfde visioen, die de Voorganger Broeder Nol van de Bethelkerk in Arnhem ook van de Heer had gekregen!

Enigszins geboeid over deze vreemde dingen, vertelde mijn vader dit verhaal, dat mij ten zeerste heeft verrast! “Het volgende kan ik mij nog heel goed herinneren”, begon hij; “juist omdat het zo verrassend en zo mysterieus was. Wij kregen door de weeks, in de namiddag, een wel heel merkwaardig telefoontje. Jij was toen nog klein en van de zes kinderen ging het alleen jou aan.”

“Uw oudste zoon Jan moet in de vreze des Heren opgevoed ­worden, zou u hiervoor willen zorg dragen?” Mijn moeder, die de telefoon had opgenomen, beantwoorde de vraag en nog vele(!) andere vragen, met ja. Op school ging het al niet zo best met mij en zij waren enigszins bezorgd. Juist toen kwam dat telefoontje binnen. De man vertelde, dat mijn ouders zorg moesten dragen over mijn geestelijk welzijn. “Wij dachten eerst dat we een lesje kregen en voelde ons al op de vingers getikt, omdat wij het zo en zo moesten doen. Maar omdat het alleen jou aanging zagen we al gauw in, dat jij wel heel bijzonder moest zijn.” Het gesprek duurde ongeveer tien minuten en de vele bijzonderheden, die mijn moeder van de man kreeg, werden door hem ten zeerste benadrukt!

Volgens mijn vader moet dat telefoontje in september 1961 zijn geweest. Hoe dan ook, dat kon hij zich nog heel goed herinneren.

In die tijd was er niemand die mij ondervraagd had, als het om de Heer gaat. In ieder geval heeft dit voorval op mijn ouders zoveel indruk gemaakt, dat zij er gedurende drie weken later nog over spraken! Mijn vader zei ook: “De gehele verdere dag hebben we onze verbazing geuit over dit zeer ongewone telefoongesprek.”

Ik was stomverbaasd, toen ik dat verhaal hoorde. Ik was toen al vier jaar bezig met het schrijven van een boek, dat zeer waarschijnlijk door vele christenen aangevallen zal worden. Alles gaat het mysterie van de Wedergeboorte aan. (Joh.1:12/ Matth.11:12) Want dat boek zal niet de weerspannige maar juist de zachtmoedige, de nederige van hart de aller- kleintjes, tot het inzicht van de Wedergeboorte brengen. Want de zachtmoedige is aan een kind gelijk en laat zich veel gemakkelijker leren en overtuigen, dan de grote schoolkinderen.

In de tijd van Jozef Pengel, de toenmalige President van Suriname, was er een grote opwekking aan de gang. Toen ik in 2001 dit verhaal aan een Broeder vertelde, wist hij zich te herinneren, dat er in die tijd een opwekking gaande was in het hele Caribische gebied, waaronder Suriname. En juist in die tijd, belde Karel Hoekendijk mijn moeder op. Door zijn toedoen was er in Suriname een opwekking ontstaan. Vele mensen kwamen tot inzicht en bekering.

Tot zover. Dit was alles wat er stond.

De eerste keer dat ik een Bijbelstudie mocht meemaken, was dan ook in Suriname! De vrouw des huizes was van Jezus. Dat was niet zomaar een geloof, dit was veel meer! Dat was in het jaar 1973 in Paramaribo, waar ik toen als militair gestationeerd was. De tweede keer dat ik weer zoiets meemaakte was in de Pinkstergemeente in Nederland. Dat was in nov.1975 in Velp, Gelderland. Het zingen, de gebeden, enz. waren dezelfde. En de derde keer was bij “De Bijbel Spreekt” in Dieren. Dat was in sept.1977 en voor mij het eerste en het grote begin!

Gemeenteleden en Voorgangers zien mijn werk als een opdracht Gods, die velen de ogen zal openen. Omdat ik toen nog geen naam van betekenis heb, is dit alles toch een voorbode, met wat zich straks in werkelijkheid allemaal zal gaan afspelen.

Veel mensen in Suriname hebben geen Internet. Daarom is het absoluut noodzakelijk, dat ik kleine boekjes (±5 blz.) en blaadjes in mijn bezit hebt om te kunnen evangeliseren. Wie wil mij helpen?

Vele christenen hebben mij aangemoedigd om zo snel mogelijk een Website te beginnen en te openen. Want ze zijn zich wezenloos geschrokken, met wat ik hun al allemaal verteld heb.

Ze wilde perse mijn naam hebben en vroeg haar man om een pen. Ze keken elkaar bezorgd aan. Want ik sprak over de spoedige opname en wat Armageddon met de achterblijvers, de rest- christenen, zou gaan doen! De vrouw was bijzonder knap en wist de vragen heel goed te formuleren. Ik heb haar niet alles willen vertellen want de schrik zat er goed in! Ze dachten dat ze er al waren. Maar volgens hun eigen inzichten bleek dat dus niet zo te zijn.

Toen ik voor het evangelie in Suriname was stelde een Evangelist mij direct voor om al dit gegeven zo snel mogelijk op Internet te zetten. Want ik vertelde hem vele bijzonderheden in de 2e en 3e graad van kennis en wat de mensen allemaal te wachten staat. Hij heeft voor de Heer deze Website gemaakt.

Als ik dit alles dan zie en al mijn verslagen over de Eindtijd zouden dan Wereldwijd te lezen zijn, dan denk ik dat er grote paniek zal uitbreken! Velen zullen zich bewust worden dat ze nog niet uit de geest Wederom geboren zijn. En weer anderen zullen zich bewust worden dat ze met de Opname er niet bij zullen zijn. Dat is nog veel erger! Een ding weet ik zeker, ze zullen direct onderzoek doen, want ze willen niet achterblijven en dit is wat Jezus heeft gezien. Hij weet wat ik schrijf en wat ik spreek.

Toch denk ik niet dat iedereen al mijn verslagen en ervaringen zouden kunnen begrijpen. Het is alles in de 2e en 3e graad van kennis. Alleen de kleintjes zouden mijn verslagen kunnen waarderen. En wellicht zullen enkelen van hun de Vuurproef van het Zoonschap Gods behalen!

en door profetieën aangevuld volgens (Joh.16:13)

(DZG// Update: Dinsdag 03-12-2019/ 20:23)